day eight at Sheffield

Dag 8
Vandaag werd ik 19 en na het verhaal van gisteren kan je wel begrijpen dat ik Heeellll erg lang ging uitslapen.
Tot half 11 om wel te zijn en om 11 uur gingen wij ontbijten.
Wij aten voor het eerst een echt Engels ontbijt.
Normaal eten wij toost met jam dat vinden Koen en ik gewoon goed maar vandaag kregen wij 2 omeletten, 2 gefrituurde aardappels en bruine bonen.
heel erg lekker.

Na het ontbijt om half 12 gingen Koen en ik ons klaar maken om te gaan sporten om 12 want hij sluiten vandaag al om 2 uur.
Koen en mij kennende trainde wij voor 2 uur achterelkaar en waren pas klaar toen de werknemer van de sportschool de lichten aan het uit was doen.
Leuk feitje, ik deadliften vandaag 150kilo met goede vorm hehe ;)

Op terug komst om half 3 gingen wij naar een winkelcentrum voor een uurtje om te kijken naar een landelijk Engels voetbal shirt voor de vader van Koen, maar konden hem niet vinden dus dat word maar online betellen...

Op terug komst van het centrum speelden wij even met het kind en planden onze reis naar de ice-hockey wedstrijd die wij om half 6 wouden gaan bekijken vanavond.
wij bekeken de bus tijden tot half 4 waar bij we achter kwamen dat de bus al over 10 minuten kwam dus koen en ik maakten ons snel klaar en sprintte letterlijk naar de bus halte 200 meter om de hoek waardoor wij de bus met 20 seconden over haalden.

Haha eenmaal bij of tenminste wat wij dachten dat het stadion was zagen wij honderden kleinen kindjes uit het gebouw komen waar wij probeerde in te komen en wij moesten om een of andere reden buiten wachten.
Na 5 minuten kwam er een man die daar werkten naar ons toe en vroeg waar wij eigenlijk op zaten te wachten.
en wij zieden de wedstrijd waarna hij ons raar aan keek en zei dat die er helemaal niet was terwijl wij waren verteld door onze leraar dat die er was.

De man vertelde ons dat dit haha ow zo mooi het was een Disney on ice show hahaha
En wees ons naar het juiste stadion 5 minuten lopen daar van uit.
Het rare was dat de bus rijder ons zei dat dat het stadion was maar ja we wisten nu waar de echten was.

Bij aankomst liepen wij blijkbaar door de zei ingang en hadden de tickets ontweken... dit hadden wij door en dachten YES gratis wedstrijd.
Geen idee hoe maar het was erg makkelijk om langs de bewaking te komen voor ons.
Wij gingen op een moment voordat de wedstrijd was begonnen naar de wc en op terug komst stond er een man die vroeg om onze bandjes die wij niet hadden en wij vroegen in slecht Engels waar dat was zodat hi het gevoel zou krijgen dat wij het niet wisten (wat wij wel wisten)
haha ja ik weet ben erg
en kochten dan maar toch de kaartjes voor 8 per stuk.

Wij hadden makkelijk gratis de wedstrijd kunnen kijken als we meteen waren gaan zitten en niet naar de wc gingen want die man was niet alleen voor ons maar die bleef daar de hele wedstrijd.

De wedstrijd zelf was bijzonder voor de eerste keer om het te zien..
Wij begrijpen het nog niet helemaal zoals de overtredingen en de wissels.
Bijvoorbeeld er stond net iemand in voor 10 seconden en deed het voor ons zien goed en werd daarna weer terug geroepen, van dat soort raren dingen die wij nog niet helemaal begrijpen.

De wedstrijd was wel leuk het werd uiteindelijk 5-2 voor het thuis team.
(ik had serieus voorspeld geen idee hoe maar hey)

Na de wedstrijd, natuurlijk net zo als Londen reden de bussen niet meer en wij wouden ons gast gezin niet bellen want, wij zijn koppig dus gingen wij lopen.
We dachten dat de bus geen bochten had gemaakt maar wij hadden niet zo goed opgelet dus we bleven in een rechten lijn lopen.
Na zo'n 30 minuten waren wij er zeker van dat we verdwaald waren en besloten toch maar te bellen en werden opgehaald.
Blijkbaar waren we maar 30 minuten lopen weg van het huis en 10 minuten maar met de auto rijden.
dus niet zo slecht al zeg ik het zelf...

Toen we terug waren aten wij een Indonesische pannenkoek met de handen en praten nog wat met de man van het huis over geld en hoe belachelijk het was dat een voetballer 50.000 per maand kan verdienen
(en dan speelt hij nog niet eens hoog) en een brandweer man dat misschien maar in een jaar verdient.
Dus na als dit politieke ge praat gingen Koen en ik naar boven waar wij ons huiswerk maakten en gingen slapen.
Het is nu kwart over 11 en ik ben nu klaar.

Dit was dag 8